Harmsaga úr Samtímanum

Í svörtu húsi við Austur - Skaptafell,

situr ung stúlka af sér hríðar skell.

 - Dimm og köld nótt í janúar.

Á sama tíma undir fannarsæng hann flýr,

finnur búkinn kólna er yfir brestur ógnar gnýr.

 - Dimm og köld nótt í janúar.

Vetrarkóngur kaldur, mátt sinn sanna kann.

Svei mér, ef einhver veit það var það pottþétt hann

þessa dimmu og köldu nótt í janúar.

Hann hugðist liggja nóttina en um morguninn ekki stóð.

Hugfangin beið hún heima, af áhyggjum orðin óð!

Þessa dimmu og köldu nótt í janúar.

Senn stilti veðrið en ekkert sást til hans.

Svo snemma að vori þiðnandi lík hans fannst

síðan dimmu og köldu nóttina’í janúar.

Svona lýkur þeirri sögu, reyndar pínulítið stytt;

stúlkan þoldi’ei harminn og endaði lífið sitt

á dimmri og kaldri nótt í janúar.