Ég stend á önd meðan styð mig við glugga
og stari á álftirnar fljúga
út í geim.
Við bryggjuna bíður ein
lítil dugga
bara eftir því að ferja mig heim.
Þó ég vilji ekki fara er
ég samt dreginn burt,
æpandi á goðin og aðrar
vættir.
Það er ekki einu sinni að
því spurt
hvort um vistina nokkuð
ég skætti.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli